Złoty Psałterz z Sankt Gallen (Psalterium aureum - Psalterium Gallicanum)

Nota katalogowa

St. Gallen, Stiftsbibliothek, Cod. Sang. 22, p. 4

2 połowa IX wieku

Rękopis dekorowany 17 miniaturami oraz licznymi złoconymi inicjałami, z użyciem purpurowych teł. Powstał on albo w zachodnich regionach państwa Franków (Soissons?), albo - co bardziej prawdopodobne - w Sankt Gallen (dziś Szwajcaria), gdzie jest przechowywany, lecz z udziałem twórców pochodzenia zachodniofrankijskiego. Badacze wyróżniają kilka rąk skrybów i iluminatorów tego rękopisu i kilka faz jego tworzenia - od lat 80. IX wieku do około 920. Rękopis ten mógł być pierwotnie przeznaczony dla cesarza i króla zachodniofrankijskiego, Karola III Grubego (zm. 888). Nie licząc późniejszych dodatków, kodeks został ukończony w latach 90. IX wieku, za panowania opata-biskupa Salomona III i ostatecznie pozostał w Sankt Gallen.

Prezentowana na wystawie jest karta tytułowa, z wyróżnionym tekstem: Origo prophetiae David regis Psalmorum numero CL, oraz z inicjałem D rozpoczynającym zdanie David filius Jesse cum esset in regno suo quattuor elegit qui psalmos facerent („Dawid, syn Jessego, gdy panował w swoim królestwie, wybrał czterech, którzy mieli czynić psalmy” - trudno powiedzieć, czy chodzi o komponowanie, czy o wykonywanie) - to prolog, który znajdziemy w karolińskich psałterzach. Dekoracja inicjału łączy motywy plecionkowe o genezie wyspiarskiej z antykizującymi zdobieniami w formie wici roślinnych. Niezwykle kosztowne połączenie purpury i złota jest zakorzenione tradycjach wczesnobizantyńskich i świadczy o prestiżowym charakterze tego kodeksu. 

Złoty Psałterz z Sankt Gallen (Psalterium aureum - Psalterium Gallicanum)
Transkrypcja

Transkrypcja

Kontekst: Psałterz wstęp

https://www.e-codices.ch/en/list/one/csg/0022

Origo prophetiae David regis

Psalmorum numero CL

David

filius Ies-

se, cum esset

in regno

suo, quat-

tuor ele-

git qui psalmos facerent. Idest Asaph,

AEman, AEthan et Idithun. Octo-

ginta ergo dicebant psalmos, et canticum

sub psalma. Et citharam percutiebat

Abiudh, cum David reduxisset archam

in Hierusalem. Post annos uiginti re-

vocata est Abazotiis, et mansit in do(mo Aminadab).

Tłumaczenie

Wersja 1:

Początek proroctwa Dawida, króla

Księga Psalmów — liczba 150

Dawid, syn Jessego, gdy był już w swoim królestwie, wybrał czterech, którzy mieli układać psalmy: to znaczy Asafa, Hemana, Etana i Idytuna.

Oni więc śpiewali osiemdziesiąt psalmów, a po psalmach wykonywali pieśni.

A Abjud uderzał w cytrę, gdy Dawid sprowadził Arkę do Jerozolimy.

Po dwudziestu latach została ona ponownie przywrócona z Abazot (tj. z domu Obed-Edoma) i pozostała w domu Aminadaba.


Wersja 2:

Początek proroctwa Dawida, króla

Księga Psalmów, których liczba jest sto pięćdziesiąt.


Dawid, syn Jessego, gdy już był utwierdzony w królestwie swem, obrał czterech, którzyby psalmy czynili: to jest Asafa, Hemana, Etana i Idytuna.

I śpiewali oni osiemdziesiąt psalmów, a pod psalmem było canticum, to jest pieśń duchowna.

A Abjud uderzał w cytrę, gdy Dawid wprowadzał Arkę Pańską do Jeruzalem.

A po dwudziestu leciech przywrócona jest z Abazot, i mieszkała w domu Aminadabowym.


Beda Venerabilis De libro Psalmorum:

https://la.wikisource.org/wiki/De_libro_Psalmorum